اركستر مدرن یارآوا تندیس فستیوال موسیقی تجربی را به خانه برد!
به گزارش روابط عمومی گروه موسیقی یارآوا، سومین دوره‌ی فستیوال موسیقی خانه‌ی شماره‌ی 4، با عنوان موسیقی تجربی طی 3 روز در تاریخ‌های 16، 17 و 18 اردیبهشت در خانه‌ی نمایش دا برگزار شد.
این فستیوال سه روزه فرصت شنیدن تجربیاتی به لحاظ سبك، تكنیك و كیفیت متفاوت را در فضایی غیر رسمی و مناسب این امر برای شنوندگان خود مهیا ساخته بود.
اركستر مدرن یارآوا در روز دوم فستیوال آثاری از شاهرخ خواجه‌نوری و محسن میرمهدی را به رهبری مهدی جلالی به اجرا گذاشت.
قطعه‌ی «صدای ساعت شنی» اثر خواجه‌نوری برای چهارمین بار و قطعه‌ی «بورَه پیش» اثر میرمهدی برای اولین بار توسط اركستر مدرن یارآوا به اجرا در‌آمدند.
در بین حضار شاهرخ خواجه‌نوری و امیراشرف آریان پور نیز حضور داشتند.
درباره‌ی این اثر خواجه‌نوری به نقل از بخش پژوهش یارآوا آمده: «ساعت شنی در آیین کهن خاور دور، نشانه‌ای است از مرگ و بازگشتی معنوی به زندگی دوباره. در این اثر که مانند قطعه‌ی«پرتره‌ی شخصی با کیج و رایش، لیگتی هم آنجاست» فضایی فلسفی، مینیمالیستی و یا حتی مدیتاتیو بر موسیقی حاکم است، با استفاده از Singing Bowls یا کاسه‌های تبتی که برای مدیتیشن و تمرکز در آیین خاور دور استفاده می‌شود و با استفاده از سازهایی (كاسه‌هایی) که به لحاظ تُن تولید کننده، فواصل نزدیکی را تولید می‌كنند، به یک نوع موسیقی هنر صدا نزدیک می‌شود. در این قطعه که مانند «پرتره‌ی شخصی...» تنها یک پارتیتور در مقابل رهبر قرار دارد و هیچ نتی در مقابل نوازندگان وجود ندارد، از ساعت شنی به عنوان جایگزینی برای مترونوم استفاده شده است.
قطعه‌ی صدای ساعت شنی در سال 2008 (تیر ماه 1387) برای اركستر مدرن یارآوا نوشته شده است.»
محسن میرمهدی نیز درباره‌ی اثر خود كه روی اشعار باباطاهر نوشته می‌گوید:
«این سه دوبیتی از بابا طاهر (حدوداً بین 380 تا 465 ش.) را به‌خاطر حضور مفهوم "کُنج" که در آنها مشترک، اما با جهت‌گیری مختلف به‌کارگرفته می‌شود، انتخاب کردم. برخلاف نحوه‌ی برداشت عمومی و به‌کارگیری رایج در ادبیات و موسیقی ایران، این اشعار برای من دارای ابعادی هستند، بیش از ناله‌های عرفانی یا غیرعرفانیِ یک درویش گوشه‌گیر و فارغ از "شبِ تار" و خطرات آن.
آهنگسازی سه قطعه‌ی "بورَه پیش" تجربه‌ای است در برقرارکردن رابطه‌ای تنگاتنگ بین متن و موسیقی، با الهام از فرهنگ ملودیک و گام‌های ایرانی، و خصوصاً با بهره‌جویی از امکانات صوتی و نوازندگی در سازهای ایرانی که در موسیقیِ رایج ایرانی عمدتاً "بایر" مانده‌اند.»
اعضاء اركستر مدرن یارآوا در این اجرا، علیرضا عبدالكریمی، سهیل طباطبایی، مبینا هوشیار، شهرزاد افشار، ارسلان خواجه‌میری، سپیده یافتیان، ندا حبیبی، سوگند مجدآبادی، محمد رضایی، اردشیر تاج‌بخش و شهرزاد اسماعیلی بودند.
شایان ذكر است كه پیتر پیرحسینلو (تهیه كننده‌ی فستیوال)، یكی از تندیس‌های فستیوال را به مهدی جلالی به نمایندگی از گروه موسیقی یارآوا اهدا كرد.
این فستیوال حالت رقابتی ندارد و تندیس‌ها در هر دوره بر اساس فعالیت‌ها و سوابق گروه یا افراد به عنوان قدردانی از تلاش آنها در حیطه‌ی هنر موسیقی اهدا می‌شود و ارتباطی به برنامه‌ی اجرا شده در فستیوال توسط آن شخص یا گروه ندارد.
در این فستیوال گروه‌ها و موزیسین‌های مختلف و متفاوتی شركت داشتند كه از موزیسین‌ها ماكان اشكواری، محمود آیدن، پیتر پیرحسینلو، حامد حبیب پور، وداد فامورزاده، هیوا علیزاده، نریمان علی اكبر، نیما منظوری، آبتین غلام‌پور، آزاده پلاتینی، پرویز نوروزی، میثم ستایش، یزدان یار، پگاه طاهری، بهرنگ پاهین‌پر، كاوه میرحسینی، نیما هوشدار محجوب، علی حسن‌رودی، بهرام دیجور، علی حلاج‌نیا، آرش والی نژاد و همچنین گروه‌های زامیاد، تلنگر، جیرجیرك، كوارتت پلاك 19 به اجرای برنامه پرداختند.
عكس‌ها از:
بیتا برنا، وانیشا جمشیدی، روشنك اخوت