گروه موسیقی یارآوا با همکاری مرکز آموزش موسیقی هنگام:

شب ایرانی چهار (کنسرت موسیقی مدرن) 8/8/88 ساعت 8 شب

قسمت اول:

1. ابوالفضل رهبریان

- پل آجری (1388)*

برای فلوت. نوازنده: مهرداد غلامی

2. فرشاد شعبانی

- سفید اپوس 20 شماره ی دو (1387)*

برای گیتار. نوازنده: رسام لردکانی

3. ارسلان عابدیان

- مچاله در جیب، کوشا اما کودن (1388)*

برای گیتار و ویولن و دو عدد نوار ضبط صوت.

نوازندگان: مهدی جلالی - مهسا مجتهدی

4. آزاد حکیم رابط

- دگرگون (1382)

برای پیانو. نوازنده: پریسا گلشن

تنفس

قسمت دوم:

5. شاهرخ خواجه نوری

- قطعات پنج گانه ی سرزمین من اپوس 32 (1367)

قسمت اول: حضور در مناظر سرزمینمان

قسمت دوم: در مراتع دور دست

قسمت پنجم: بازگشت به مناظر سرزمینمان

برای پیانو. نوازنده: مجید متوسلی

6. آروین صداقت کیش

- ... و در این پاییز (1388)*

برای فلوت، دو راوی و کامپیوتر

نوازنده: محمد رنجبر فتحی

راوی: شیدا جمعی، آرش اسماعیلی

7. مهدی جلالی

- پرلود 88 اپوس 68 (1388)*

برای دوئت گیتار.

نوازندگان: مهدی جلالی -  کیانا رحیمی

8. کیاوش صاحب نسق

- مرغ آمین (1388 - 1374)*

برای پیانو. نوازنده: پریسا گلشن

* اولین اجرای جهانی

شاهرخ خواجه نوری:

این قطعات به مدل کارهای پیانویی شوپن و اریک ساتی نزدیک است. در این آثار به موسیقی ایرانی به طور رسمی و خیلی مشخص و واضح پرداخته شده، به صورتی که اگر دست چپ را برداریم، مثلا در قسمت اول همان درآمد خالص شور است. آهنگساز این مجموعه را برای دوست خود حمید ربیعی پس از سفر وی به ایالات متحده امریکا نوشته و به لحاظ احساسی دلتنگی های آهنگساز به وی و همچنین نوستالوژی خود او را نیز در بر دارد. هر کدام از 5 قطعه اول، دارای یک اسم مشخص می باشند و هر کدام در یک دستگاه یا آواز نوشته شده که تا سر حد امکان به اصالت آنها نیز خدشه ای وارد نشده که به ترتیب عبارتند از: 1. حضور در مناظر سرزمینمان  2. در مراتع دور دست 3. احساسات مبهم 4. لحظات، خاطرت با شکوه 5. بازگشت به مناظر سرزمینمان. فضای ملودیک این قطعات نیز به ترتیب عبارتند از: 1. دستگاه شور 2. آواز دشتی  3. دستگاه چهارگاه 4. دستگاه همایون 5. آواز افشاری. اسم هایی که بر روی هر کدام از قطعات گذاشته شده با فلسفه ی درونی دستگاه یا آوازی که در آن قطعه وجود دارد نیز در ارتباط است.

کیاوش صاحب نسق:

مرغ آمین یکی از معدود قطعات نوشته شده ی من برای پیانو سلو در دوره ی تحصیل آهنگسازی ام می باشد که در آن تلاش شده پروسه ی تکرار غیر عینی (اما نه به شکل واریاسیون) بلکه با تغییراتی که امکانات و دریچه های دید غیر یکسان را به سمت یک ایده در اختیار من قرار می دهند، به خلق اثری منجر شود.

انتخاب بهترین چیزی است که معمولا آهنگسازان با آن درگیر هستند. اما به اعتقاد من ما اجازه ی انتخاب بین ایده های مشابه را نداریم. بلکه اگر ماهیت های متفاوتی از یک ایده وجود دارد همیشه می توان به آن ایده های دیگر غیر برگزیده این فرصت را داد که در قطعه نمود پیدا کنند.

نام و تاثیر این اثر از شعری با همین نام از نیما یوشیج گرفته شده است.

آزاد حکیم رابط:

چکامه ی حالِ دگرگونِ من و، سینه ی چاک چاک ما  مردمان

چکا چاکِ کارزاری از برای دیگر گونه گی

چکه ای "نوا" از گلو گاه چکاوکی کوچک بر ساقه ی گیاه اسلیمی

و چهار مضراب یاغی

که آزادی را کوچی دیگر گونه آغاز می کند

ابوالفضل رهبریان:

این قطعه بر اساس باگاتل لیگتی و با الهام ار آهنگ محلی فارس (بیا بریم شاه چراغ) نوشته شده است.

ارسلان عابدیان:

کاگل می گوید که عرضه ی موسیقی در یک کنسرت، نه تنها شامل اصواتی است که شنیده می شوند، بلکه در برگیرنده ی حرکات مرئی نوازندگان روی صحنه نیز می باشد. در این قطعه، که هر اجرای آن می تواند بسیار متفاوت با اجرای دیگر باشد، با یک "موسیقی مرئی" مواجه هستید که میمیک صورت و حرکات نوازندگان و فعل و انفعال فیزیکی آنها با یکدیگر، نه یک عامل فرعی که عناصری بنیادین به حساب می آیند. در اینجا نوازندگان نقش هنرپیشه به خود می گیرند و موسیقی عنوان "تاتر سازی". این اثر که به گروه موسیقی یارآوا تقدیم شده است، با نقد جریان نوازندگی، طنز، عناصر دیداری و عوامل تصادفی، در واقع تجلیلی است از مائوریچیو کاگل.

آروین صداقت کیش:

... و این پاییز با همه ی پاییزهای دیگر فرق داشت. آبستن احساسی گنگ و مبهم که مثل هیچ پاییز دیگری نبود.

سردرگمی، آشوب، شور لحظه به لحظه و سستی زیر پاها که به هیچ پاییز دیگر که من تا کنون گذرانده ام مانند نبود.

این ها همه را در چند پاره شعر احمد رضا احمدی باز یافتم که در این قطعه چنان پاییزی شد که از سر می گذرانیم.

لاجرم شعر او در دستان قطعه ی من روایتی شد در هم ریخته، اعوجاج یافته، مثله شده، برای باز آفریدن جان به در بردن از خزان.

فرشاد شعبانی:

برداشتی آزاد، از واژه ی سفید.

مهدی جلالی:

این اثر که در روزهای پایانی مهر ماه 88 و در این زمانه ی تاریک، برای اجرا در این کنسرت نوشته شده را، می توان 3 پرلود فرض کرد. پارت هر نوازنده به طور مستقل و ترکیب آن دو با هم، هر یک به تنهایی یک پرلود کامل به شمار می روند. پرلودهایی که به لحاظ فرم و ساختار، نیم نگاهی به پرلودهای باخ دارند و به لحاظ طرح ملودیک، فضایی آزاد. دیسونانس و کنسونانس در این قطعه مفهومی ندارد. فواصل و آکوردهای متضاد طوری کنار هم قرار گرفته اند که همه از یک جنس و خانواده بوده و در اصل اجزای یک پیکرند و به علت عدم تاکید روی هر بخش، هیچ کدام بر دیگری ارجحیت ندارند.

آخرین بخش قطعه را در شرایطی به پایان می رساندم که به یاد آوردم فرخ قهرمان پور در منزل حضور ندارد تا کارت دعوت این برنامه را دریافت کند. تقدیم به حضور همیشگی او ...

گروه موسیقی یارآوا:

مدیر هنری: مهدی جلالی

مدیر فنی: ابراهیم الهیاری

مدیر روابط عمومی: مهسا مجتهدی

مدیر اجرایی: سجاد خداوردی

کمیته ی اجرایی: امیر رضا اردکانی، بیتا جلالی، علیرضا خدا بنده، ندا عیوض زاده، مروارید آسیایی

مسئول وب سایت: اشکان رهبریان

پوستر و بروشور: اشکان رهبریان

متن بروشور: بخش پژوهش گروه موسیقی یارآوا

چاپ: چاپ دیجیتال نارون

تصویر بردار: مانی قدرت نما، هومن مهردانا

عکاس: مهسا نعمت

با تشکر از سید هادی رحیمی، بابک خادمی، معصومه سلیمانی، فهیمه فوق  و مدیریت محترم مرکز آموزش موسیقی هنگام جناب آقای فرزاد حکیم رابط

این برنامه ابتدا قرار بود در تالار رودکی به اجرا درآید که به خاطر شرایط نا مساعد اجتماعی و انصراف بیشتر هنرمندان از اجرا در سالن های دولتی در سال 1388، این اجرا از جانب گروه لغو شد. اما به خاطر تاریخ استثنایی 8/8/88 که قرار بود به اجرای آثاری از 8 آهنگساز اختصاص یابد، در آخرین روزها (یک هفته مانده به تاریخ مورد نظر)، به تصمیم مدیر هنری، این کنسرت در مرکز آموزش موسیقی هنگام برگزار شد. اما از آنجا که این برنامه برای سالنی با سنی به اندازه ی تالار رودکی در نظر گرفته شده بود و بیشتر آثار برای گروه نوازندگان نوشته شده بودند، کل رپرتوار برنامه تغییر کرد و حتی به ناچار جای چند آهنگساز با آهنگسازان دیگر تغییر کرد و رپرتوار نهایی این کنسرت به آثاری برای نوازنده ی سلو و دوئت تغییر کرد. همچنین چون این اجرا در سالن رسمی برگزار نمی شد و زمان زیادی نیز تا روز اجرا باقی نمانده بود، این کنسرت فروش بلیط نداشت و برای عموم به صورت رایگان برگزار شد. اما از محاسن انتقال این برنامه به سالن هنگام می توان به این نکته اشاره کرد که با یک برنامه ریزی سریع، 8 نوازنده، آثار 8 آهنگساز معاصر ایرانی را به اجرا گذاشتند که خود به تنوع هر چه بیشتر این برنامه می افزود. لازم به ذکر است که در روز اجرای این برنامه، به جز کیاوش صاحب نسق، آروین صداقت کیش و ابولفضل رهبریان که به ترتیب در کشورهای هلند، چین و ایتالیا به سر می بردند، سایر آهنگسازان در سالن حضور داشتند. از این کنسرت استقبال زیادی شده بود و چهره های آشنایی چون حسین دهلوی نیز در میان حضار دیده می شدند.