کنسرت موسیقی مدرن
گروه موسیقی یارآوا

اجرای آثاری از: شاهرخ خواجه نوری، کیاوش صاحب نسق، بابک آل حیدر، ارسلان عابدیان، اردشیر جفره، مهدی جلالی

سالن گوشه ی فرهنگسرای نیاوران. جمعه 17 آبان1387

قسمت اول:

. بابک آل حیدر            داد کویر  اپوس 220 (2008)*

. شاهرخ خواجه نوری     پارازیت عاشقانه اپوس 129 (2008)*

برای پنج دستگاه کاست

. ارسلان عابدیان          سریال ایرانی (2008)*

. مهدی جلالی              کاپریس برای تاندر اپوس 22 (2004)*

. کیاوش صاحب نسق آبایی  (2001)  برای چهار نوازنده ی سازهای کوبه ای

قسمت دوم:

. اردشیر جفره               440  هرتز برای گیتار سلو اپوس 10  (2007)*

. مهدی جلالی                 تریو شماره دو (برمودا) اپوس 34  (2005) *

. کیاوش صاحب نسق      آناست برای ویولن و الکترونیک (2000)

. شاهرخ خواجه نوری         صدای ساعت شنی  اپوس 126  (2008)*

نوازندگان:
اردشیر جفره: سازهای کوبه ای
مهرداد غلامی: فلوت
بهروز رحمانی: سازهای کوبه ای
سید ضیاالدین خالصی نژاد: کوبه ای
ندا عیوض زاده: سازهای کوبه ای
مهسا نعمت: ویولن
سامان صمدی: ویولن
مهرنوش شهامت پور: سازهای کوبه ای
مهسا مجتهدی: سازهای کوبه ای
شهرزاد اسماعیلی:  سازهای کوبه ای
مهدی جلالی: گیتار، سازهای کوبه ای و سرپرست گروه

گروه موسیقی یارآوا:
مدیر هنری: مهدی جلالی
مدیر فنی: شاهرخ خواجه نوری
مدیر ارکستر: سید ضیاالدین خالصی نژاد
مدیر امور اجرایی: فرزاد معصومی
کمیته ی اجرایی: مهدی تبریزی، امیر رضا اردکانی، سجاد خداوردی، شهرزاد اسماعیلی، حسام عین القضایی
پوستر و بروشور: بهارک حقوقی
متن بروشور: بخش پژوهش گروه موسیقی یارآوا
گروه تصویر برداری:
ابوذر کبیری، مهران فیروزبخت

با سپاس از:

مرکز آموزش موسیقی هنگام، خانه ی ساز مهرآئین، مجله ی هنر موسیقی، مجله ی فرهنگ و آهنگ، سید هادی رحیمی، دفتر فنی کیش (رضا حاجی یوسف)

در سومین برنامه ی شب ایرانی، 9 قطعه از 6 آهنگ ساز به اجرا درآمد. نکته ی مهم در برنامه ی شب ایرانی سه این بود که تمام آثار  برای اولین بار به اجرا درآمدند. آثار کیاوش صاحب نسق نیز که پیش از این اجرا شده بودند، در ایران برای اولین بار به روی صحنه برده شدند. این برنامه هم زمان با کنسرت شب ایرانی دو برنامه ریزی شده بود و گروه موسیقی یارآوا در این برنامه نیز به ناچار با مشکلات فراوان فرهنگسرای نیاوران مواجه بود.

در بروشور کنسرت درباره ی آثار به اجرا گذاشته شده چنین آمده بود:

کیاوش صاحب نسق

دو اثر از ساخته های صاحب نسق در این کنسرت با نام های " آناست" و " آبایی" به اجرا در می آید. آناست دیو تباهی است که به اسطوره های پیش از زرتشت و به دوره ی زروانیت باز می گردد. دیوی که در مقابل اهورامزدا توسط اهریمن خلق شده بود.

زروان خدای زمان بی انتهاست. در اصل خدا - پدری که از او همه ی خدایان و دیوان، همه ی نیروهای خوب و بد جهان پدید آمده است. (مهرداد بهار- پژوهشی در اساطیر ایران)

آناست به همراه زروان ها و چند قطعه ی دیگر به دوره ای از کار صاحب نسق بر می گردد که بر اساس ایده ی زمان بی کران زروانیت و آن دور بی انتهای آن به نوعی تقدیر گرایانه به زندگی نگاه می کند که در آن المان های جالبی را برای آهنگ ساز فراهم می سازد.

اجرای اول آناست برای ویولن و الکترونیک در اطریش توسط ویولنیست بر جسته ی یونانی Teodoros Patsalides

در دوم مارس ۲۰۰۰ در سالن مینوریتن شهر گراتس اجرا شد.

آبایی ترجمانیست یک به یک از تقطیع شعری از احمد شاملو برای چهار نوازنده ی کوبه ای که در آن به درون مایه ی ضرباهنگ شعر و روند ادواری طبیعت کلام وی که یکی از دغدغه های همیشگی شاعر بوده پرداخته شده است. رنگ ها به کلام بدل می شوند و کلام چنان موجز که به اشارتی آنی را بازگو کند که سطرهایی از واژه ها.

اولین اجرای آبایی در اطریش توسط کوارتت کوبه ای اطریشی با سرپرستی برنت توورنر در ۱۴ آپریل ۲۰۰۱ در سالن مینوریتن شهر گراتس برگزار شد. ضبط این اجرا در مجموعه ی ابرها توسط نشر هرمس منتشر شده است.

ارسلان عابدیان

"سریال ایرانی" اثری است بر مبنای سری با نیم نگاهی به موسیقی ایرانی و قابلیت های یک سری در نزدیک شدن به فضاهای مدال یا تنال. توجه ویژه آهنگ ساز به اصل صدا یا همان سر و صدا، و آزادی عمل نوازندگان در اجرای بخش های عمده ی اثر، در سراسر قطعه به وضوح به گوش می رسند. با این تفاسیر می توان گفت که سریال ایرانی به هیچ وجه از اصول مکتبی موسیقی سریل پیروی نمی کند.

اردشیر جفره

"440 هرتز" عنوان قطعه ای است از اردشیر جفره که برای گیتار سلو و و یک دیاپازون لا (A) 440 هرتز نوشته شده است. در این اثر در ابتدا با استفاده از تکنیک های معمول و غیر معمول نوازندگی گیتار کلاسیک و با قرار دادن دیاپازون بین و یا روی سیم های گیتار، قطعه به سمت موسیقی هنر صدا حرکت می کند و در ادامه با نیم نگاهی به موسیقی ایرانی کار پایان می یابد.

مهدی جلالی

از مهدی جلالی دو اثر  با نام های " تریو شماره ی دو (برمودا) " برای فلوت، ویولن و سنج و "کاپریس" برای تاندر به اجرا در می آید. برمودا همان گونه که از نام قطعه نیز بر می آید دو معنا را در خود جای داده که یکی معنای لغوی برمودا (کوتاه) می باشد که اشاره ای به کوتاه بودن زمان بسط و گسترش موتیف ها و ایده هایی است که یک به یک معرفی شده و سریع پایان می یابند و دیگری نیز با توجه به فرم قطعه که برای سه نوازنده نوشته شده، ترجمانیست موسیقایی از رمز و راز مثلث برمودا از نگاه آهنگ ساز. کاپریس برای تاندر نیز قطعه ای است آزاد، که در ابتدا به معرفی یک تم می پردازد و در ادامه واریاسیون هایی از همان تم اولیه در طول قطعه شنیده می شود.

بابک آل حیدر

همان گونه که از نام این اثر پیداست، "داد کویر" اثری است توصیفی که در آن فضا و حالتی از صداهای کویر، صدای باران، صدای چرخ چاه آب، صدای ورود قطار به ایستگاه و صدای پرندگان در فضای کویر را تداعی می کند.

((همیشه در این فکر بودم  که بتوانم صدای موجود در طبیعت و محیط اطرافمرا با ساز بیان کنم. این قطعه تلاشی است برای به ثمر رساندن این ایده و فکر و نیز جستجویی است برای پیدا کردن صداهای ناشناخته و جدید از سازها. از جمله تکنیک های جدید و ابداعی برای ساز گیتار که بعضی از آن ها برای اولین بار در این ساز ارائه می شوند)) بابک آل حیدر

شاهرخ خواجه نوری

"پارازیت عاشقانه" قطعه ای الکترونیک خالص است که از 5 منبع مختلف دستگاه کاست پخش می شود و ایده و یا موتیف اصلی قطعه، از یک صدای شبه پارازیت به وجود آمده است. در این قطعه دستگاه ها جایگزین نوازنده شده اند و به قصد از وسائل و ابزار پیشرو در موسیقی الکترونیک استفاده نشده است. "صدای ساعت شنی" نیز به همراه پارازیت عاشقانه و چند اثر دیگر به سفارش گروه موسیقی یارآوا نوشته شده است. ساعت شنی در آئین کهن خاور دور نشانه ایست از مرگ و بازگشتی معنوی به زندگی دوباره. در این اثر که مانند قطعه ی "پرتره ی شخصی با کیج و رایش، لیگتی هم آنجاست" فضایی فلسفی، مینیمالیستی و یا حتی مدیتاتیو بر موسیقی حاکم است، با استفاده از کاسه های تبتی که برای مدیتیشن و تمرکز در آئین خاور دور استفاده می شود، با استفاده از کاسه هایی که به لحاظ تن تولید کننده، فواصل نزدیکی را تولید می کنند، به یک نوع موسیقی هنر صدا نزدیک می شود. در این اثر که مانند پرتره ی شخصی تنها یک پارتیتور در مقابل رهبر قرار دارد و هیچ نتی در مقابل نوازندگان وجود ندارد، از ساعت شنی به عنوان جایگزینی برای مترونوم استفاده شده است.